ലിപ്രിക്കോൾ

കടലെടുത്ത തീരമായിരുന്നു ഇന്നലെ സ്വപ്നത്തിൽ...
ഏയ്, ഇന്നലെ മാത്രമല്ല, ഈയടുത്ത കാലത്തായി എത്രയോ തവണ...
നിങ്ങൾക്കതിന്റെ അർത്ഥമറിയാമോ ജൂഡ്?
എന്തോ അതെന്നെ വല്ലാതെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നു....

ജൂഡ് തല മെല്ലെ ഉയർത്തി...
അയാളുടെ കണ്ണിലെ തിളങ്ങുന്ന പ്രകാശം സ്വപ്നത്തെ പോലെ പലപ്പോഴും എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തിയിരുന്നു...
മുഖത്ത് നിറഞ്ഞ ചൈതന്യം...
നീട്ടി വളർത്തിയ താടിയും, മാറിലെ രുദ്രാക്ഷ മാലയും അയാൾക്ക് ഒരു സന്യാസിയുടെ ഭാവം നൽകിയിരുന്നു...

ഇത് വല്ലാത്തൊരു സ്വപ്നമാണ്‌ ജൂഡ്,
സന്ധ്യയിൽ വിജനമായ തീരത്ത് നീണ്ട മുടിയിഴകൾ കൂനകളായി ചിതറിക്കിടക്കുന്നു..
ഞാനേകനാണ്‌..
മുടിയിഴകളിൽ പിണഞ്ഞ് എന്റെ കാലുകൾ തളർന്നിരുന്നു...
ഉപ്പുമണമുള്ള കാറ്റ്,
ആർത്തലക്കുന്ന തിരമാലകൾ..
അവ പതിയെ പതിയെ കയറി വരുന്നു...
മുടിയിഴകൾ പാമ്പിനെപ്പോലെ എന്റെ കാലുകളെ വരിയുകയാണ്‌...
എനിക്കനങ്ങാനാവുന്നില്ല....
തിരകൾ കഴുത്തിനു മുകളിലുമ്മ വക്കാൻ തുടങ്ങുകയാണ്‌..
ശ്വാസം മുട്ടുന്ന പോലെ....

അലർച്ചയോടെയാണ്‌ ഞാനെഴുന്നെറ്റതെന്ന് മിനി പറഞ്ഞു...
പാവം വല്ലാതെ പേടിച്ചു....
മിനിയെ അറിയില്ലേ? എന്റെ ഭാര്യയെ...
ഓഹ്, എങ്ങിനെ അറിയാൻ? നമ്മൾ പരിചയപ്പെട്ടിട്ട് അഞ്ചു നാൾ തികച്ചായില്ലല്ലോ അല്ലേ,
ഞാനാണെങ്കിൽ താങ്കളെ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചതുമില്ല, സാരമില്ല, നമുക്കിന്നു തന്നെ പോകാം... എന്ത് പറയുന്നു??

താങ്കളെന്താണ്‌ ജൂഡ് എപ്പോഴും മൗനമായിരിക്കുന്നത്...
താങ്കൾക്കറിയുമോ,ഇന്നലെ മുടിയൊതുക്കുമ്പോഴാണ്‌ ഞാനത് ശ്രദ്ധിച്ചത്, കണ്ണാടിയിൽ കണ്ട മുഖത്തിന്‌ താങ്കളോടുള്ള സാദൃശ്യം..
എന്റെ പുതിയ അയൽക്കാരൻ ജോൺ, ഇന്നലെ വഴിയിൽ വച്ച് കണ്ടപ്പോഴാണ്‌ മനസ്സിലോർത്തത്... അവനും താങ്കളെപ്പോലെ തന്നെ...
അങ്ങിനെയാണ്‌ ഓരോ മുഖത്തിലും ഞാൻ നിങ്ങളെ തേടിത്തുടങ്ങിയത്...
പക്ഷേ ഞാനദ്ഭുതപ്പെട്ടു സത്യത്തിൽ...
പാൽ സൊസൈറ്റിക്കടുത്തുള്ള ഗിരീശൻ വക്കീൽ, കറവക്കാരൻ രമേശൻ... പാലത്തിനടുത്തെ സേതു.. അങ്ങിനെ എത്രയോ പേരിൽ ഞാൻ നിങ്ങളെ കണ്ടുമുട്ടി...
എനിക്കെന്തോ നിങ്ങളെ വല്ലാതെ വിശ്വാസമാണ്‌...
സത്യം പറയാമല്ലോ ചെറിയ ഭയവും,
നിങ്ങളിലെന്തോ പ്രത്യേകതയുണ്ട്..
എനിക്കു തോന്നുന്നു ഈ സ്വപ്നം നിങ്ങൾക്കു മാത്രമേ നിർവചിക്കാൻ കഴിയൂ...
നിങ്ങളേന്നെ സഹായിക്കില്ലേ ജൂഡ്?

ഇത് നിസ്സരമല്ലേ ജിതിൻ ,
ജൂഡ് പറഞ്ഞു തുടങ്ങി..

തീരം നിന്റെ ജീവിതമാണ്‌...
സമുദ്രം അത് വിധിയുടെ പ്രതീകവും...
നൈരാശ്യം നിറഞ്ഞ മനസ്സുകളിൽ വിരുന്നെത്തുന്ന സ്വപ്നം....

ജിതിൻ , നീ ഭയക്കുന്നുണ്ടോ, എന്തോ കൈവിട്ടു പോകുമെന്ന്??

ഏയ്, അതൊന്നുമില്ല, എങ്കിലും...

എങ്കിലും??

ഒന്നുമില്ല, എന്റെ സ്വപ്നത്തിനെ നിർവചിച്ചതിനു നന്ദി, ഒരുപക്ഷേ ഇതൊക്കെ ഒരോ സൂചനകളാവാം അല്ലേ... വരാനിരിക്കുന്ന എന്തിന്റേയോ...

ആയിരിക്കാം, അല്ലായിരിക്കാം.... ഞാനാര്‌ പറയാൻ??

അല്ല, അത് സൂചനകൾ തന്നെയാണ്‌, എനിക്കു നിങ്ങളെ വിശ്വാസമാണ്‌ ജൂഡ്... ഒരു പക്ഷെ എന്നേക്കാൾ....

ജൂഡ് ചിരിച്ചു..

ഞാനോർക്കുന്നു, എന്റെ അയൽക്കാരൻ ജോണിന്റെ വീടുതാമസത്തിന്റെ അന്നാണ്‌ ആദ്യമായി ഞാൻ താങ്കളെ കാണുന്നത്...
കഷ്ടിച്ച് ഒരാഴ്ച മുമ്പ് അല്ലേ ജൂഡ്?...
വളരെ ചെറിയ പരിചയം മാത്രം, എന്നിട്ടും ആരേയും വിശ്വസിക്കാൻ തെല്ലു മടിക്കുന്ന എന്റെ മനസ്സു പറയുന്നു നിങ്ങളെ വിശ്വസിക്കാൻ...
ഇന്നോളമാരുമായും പങ്കു വക്കാൻ ഞാനാഗ്രഹിക്കാത്ത രഹസ്യങ്ങൾ പോലും നിങ്ങളുമായി പങ്കു വക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചു പോകുന്നു..
ഞാൻ നിങ്ങളെ വല്ലാതെ വിശ്വസിക്കുന്നുവല്ലോ...
സത്യത്തിൽ നിങ്ങളാരാണ്‌ ജൂഡ്??

ജിതിൻ  ആര്‌ പറഞ്ഞു, നമ്മൾ തമ്മിൽ ചെറിയ പരിചയമേ ഉള്ളൂ എന്ന്?
എനിക്ക് നിങ്ങളെ നേരത്തെ അറിയാമല്ലോ,
നിങ്ങൾക്കെന്നേയും...

എനിക്ക് നിങ്ങളെ നേരത്തെ അറിയാമെന്നോ? ഒരിക്കലുമില്ല, ഞാനാദ്യമായി നിങ്ങളെ കാണുന്നത് ഇവിടെ വച്ചാണ്‌.. ഈയടുത്ത്...
ഞാൻ ആകാംക്ഷയോടെ ജൂഡിനെ നോക്കി...

ജിതിൻ, താനല്ലേ പറഞ്ഞത് എന്നെ വലിയ വിശ്വാസമാണെന്ന്, ഇതാണോ നിങ്ങൾ പറഞ്ഞ വലിയ വിശ്വാസം?? ജൂഡ് മന്ദഹസിച്ചു..

വിശ്വാസമൊക്കെയാണ്‌, പക്ഷെ... ഞാൻ സംശയത്തോടെ ജൂഡിനെ നോക്കി...

അതെ സുഹൃത്തേ, എനിക്ക് നിങ്ങളെ നേരത്തെ അറിയാം,
നിങ്ങൾക്കെന്നേയും...
എന്നെ മറവിയിലേക്ക് തള്ളിയത് നീയാണ്‌.. അതെന്റെ കുറ്റമല്ല..

ഇനിയും നിനക്കു വിശ്വാസം വരുന്നില്ലേ? വരൂ എന്റെ കൂടെ, നമുക്കൊരിടം വരെ പോകാം...
ജൂഡ് എഴുന്നേറ്റു.. പതിയെ നടന്നു...

ഞാനയാളെ പിന്തുടർന്നു..
അരണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ ഒരിടനാഴിയിലൂടെ ഞങ്ങൾ നടപ്പ് തുടർന്നു..

അനുവിനെ ഓർക്കുന്നോ??
അഞ്ജലിയെ?
ജൂഡ് നടത്തത്തിനിടയിൽ ചോദിച്ചു..

ഉം.. ഞാൻ മൂളി..

ഞാനൂഹിച്ചു...
അത്ര പെട്ടന്ന് നിനക്കവരെ മറക്കാൻ കഴിയില്ല എന്നെനിക്കറിയാം..

അവരെ എന്തു ചെയ്യണമെന്നാണ്‌ നീ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നത്?

നിങ്ങളൊടെന്തിനു ഞാനതൊളിക്കണം ജൂഡ്, എന്നെ തിരസ്കരിച്ച അവരുടെ മുഖം ബ്ളേഡ് കൊണ്ട് വരയാൻ,
വിരൂപികളെ ലോകം അറപ്പോടേ നോക്കുന്നത് കാണാൻ ഞാനന്ന് വല്ലാതെ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു..

എന്നിട്ടെന്തേ അങ്ങിനെ ചെയ്തില്ല? ജൂഡ് ചോദിച്ചു?

ജൂഡ്, നിങ്ങൾക്കതിന്റെ കാരണം നന്നായറിയാം. ഇല്ലേ?

സ്മിത.... അവളായിരുന്നു അതിനു കാരണം...
അപകർഷതാബോധം ഇരുളടച്ച എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് നറുനിലാവായ് കടന്നു വന്നവൾ..
അവളുടെ മുന്നിലാണ്‌ ഞാനെല്ലാം അടിയറ വച്ചത്...
ഒടുവിലെല്ലാമൊരു നേരമ്പോക്കായിരുന്നുവെന്ന്‌ പറഞ്ഞ് അവളകന്നു പോയപ്പോഴാണ്‌ ജൂഡ് ഞാനാകെ തകർന്ന് പോയത്...
മെന്റൽ ഹോസ്പിറ്റലും, മരുന്നും മന്ത്രവും... എന്റെ യൗവനം തകർത്തു കളഞ്ഞു... ദ്രോഹി...
ആഹ്, ജൂഡ് ഒരു പക്ഷെ അവിടെ വച്ചായിരിക്കണം എനിക്കു നിങ്ങളെ നഷ്ടപ്പെട്ടു പോയത്..

ഉം, ജൂഡ് മൂളി, എനിക്കറിയാം.. അവളെ കൊല്ലാൻ ഒരുപാടാഗ്രഹിച്ചിരുന്നുവല്ലേ..

ജൂഡ്‌, അത്, അത് നിനക്കെങ്ങിനെ?? ഓഹ്, സോറി , ഞാൻ നിങ്ങളെ വിശ്വസിക്കുന്നു... വിശ്വസിക്കുന്നു ജൂഡ്..
അവൾ ജീവിച്ചിരിക്കേണ്ടവളല്ല ജൂഡ്... ഇനിയൊരിക്കലും ഒരുവന്റെ ജീവിതം അവൾ തകർത്ത് കൂടാ...
അവൾ ജീവിച്ചിരിക്കേണ്ടവളല്ല...

നമ്മളെത്താറായി... വരൂ...
അയാളെന്നെ ഇരുണ്ട ഒരു മുറിയിലേക്ക് നയിച്ചു...
പരിചിതമല്ലാത്തതെന്തിന്റേയോ രൂക്ഷഗന്ധം എന്റെ മൂക്കിലേക്കടിച്ചു കയറി...

ജൂഡ് ഒരു മെഴുതിരിക്ക് തീ കൊളുത്തി...

അപ്പോഴാണ്‌ ഞാനാ മുറി ശരിക്കും കണ്ടത്...
മരം കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ മേശക്കു സമീപം പഴക്കം ചെന്ന ഒരുകസേര...
താഴെ ചിതറിക്കിടക്കുന്ന കടലാസ് കഷ്ണങ്ങൾ, സിഗരറ്റ് കുറ്റികൾ, 
ചുമരരികത്തെ ഷെൽഫിൽ തട്ടുകളായി ചെറിയ സ്ഫടിക ഭരണികൾ അടക്കി വച്ചിരിക്കുന്നു...
ഓരോ ഭരണികളിലും സ്വർണ്ണനിറത്തിലെന്തോ ദ്രാവകം..
വേറൊരു ഷെൽഫിൽ പലതരം കുപ്പികൾ, ടെസ്റ്റ് ട്യൂബുകൾ, കടുത്ത നിറങ്ങളിലുള്ള ദ്രാവകങ്ങൾ...
ഒരു അപസർപ്പക കഥയിലെ നിഗൂഡത തിങ്ങിയ പരീക്ഷണശാലയെ ഓർമിപ്പിച്ചു ആ കുടുസ്സുമുറി...

വരൂ, ജൂഡ് സ്ഫടികഭരണിയുടെ ഷെൽഫിനു സമീപത്തേക്ക് വിളിച്ചു..

ഞാൻ നടന്നു... കാല്ക്കീഴിലെന്തോ ഞെരിയുന്ന പോലെ, ഞെട്ടലോടെ കാൽ വലിച്ചു... ഒരു പഴുതാര, അത് വേഗത്തിൽ ഇഴഞ്ഞു പോയി....

പേടിക്കണ്ട, ഇവിടുത്തെ അന്തേവാസികളാ എല്ലാം...
ജിതിൻ ഇത് കണ്ടോ, ഷെൽഫിൽ നിന്നും ഒരു സ്ഫടികഭരണി എന്റെ നേർക്കു നീട്ടി.

ഞാനത് വാങ്ങി, ചുവന്ന മഷിയിൽ പുറത്തെന്തോ എഴുതിയിരിക്കുന്നു...

ഞാൻ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടാവണം ജൂഡ് മെഴുതിരി അടുപ്പിച്ചു..

ഗീത-19.04.2003

എന്താ ഇത്?

ഇതോ? ഇത് ഗീത, നിനക്കോർമയില്ലേ, അന്ന് സെന്റ് തോമസിൽ നമുക്കൊപ്പം പഠിച്ച ആ ചുരുളൻമുടിക്കാരിയെ...
അവൾ...
അതോ നീയവളേം മറന്നോ?
ഏയ് മറക്കാൻ വഴിയില്ലല്ലോ...
നിനക്കുമുണ്ടായിരുന്നില്ലേ അവളിലൊരു കണ്ണ്‌??
ഇല്ലേ ജിതിൻ??

ഉം, ഞാനോർക്കുന്നു ജൂഡ്, പക്ഷേ ഇതെന്താ ഈ ഭരണിക്ക് അവളുടെ പേര്‌??
പ്രണയസ്മാരകമാണോ?

അതെ ഇതൊരു സ്മാരകമാണ്‌ ജിതിൻ.. സ്മാരകം...
ജൂഡിന്റെ ശബ്ദത്തിൽ ഗൗരവം പടർന്നിരുന്നു...
നീയതിനുള്ളിൽ കറുത്തൊരു നൂലിഴ കണ്ടോ?

ഞാനതിലേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി...
ശരിയാണ്‌, വളരെ നേർത്ത ഒന്ന്... സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയാൽ മാത്രമേ അങ്ങിനെ ഒന്ന് അതിനുള്ളിലുണ്ട് എന്ന് മനസ്സിലാവുകയുള്ളൂ...
ഞാൻ ഇനിയെന്തെന്നർത്ഥത്തിൽ ജൂഡിനു നേർക്ക് കണ്ണയച്ചു....

അത് ഗീതയുടെ മുടിയാണ്‌ ജിതിൻ...
സൗഹൃദസംഭാഷണങ്ങൾക്കിടയിലെപ്പോഴോ ഞാനവളറിയാതെ പൊട്ടിച്ചെടുത്ത ഒന്ന്...

ഹാ കൊള്ളാം നല്ല കൗതുകമുണ്ട് കേൾക്കാനൊക്കെ... സഫലമാവാത്ത മോഹങ്ങളുടെ സ്മാരകമായി കാമുകിയുടെ മുടി സൂക്ഷിക്കുന്ന കാമുകൻ... ഇനിയുമുണ്ടോ ഇത്തരം വിദ്യകൾ??
ഞാൻ ചിരിച്ചു...

നിർത്ത്, ജൂഡ് ഉറക്കെ പറഞ്ഞു...
ഇത് ഗീത, അപ്പുറത്തെ ഭരണികളിൽ ആരൊക്കെയാണെന്ന് നിനക്കറിയുമോ?
ജൂഡ് ഓരോ ഭരണികളീലെക്കും വെട്ടം കാണിച്ചു...

ശരണ്യ, രശ്മി, ശെൽവി, ഹേമ.. തീയതികൾ സഹിതം ഓരോ ഭരണികൾക്കുള്ളിലും ഓരോ മുടിയിഴകൾ...
ഇത്രയധികം കാമുകിമാരോ? കൊള്ളാലോ.. നിങ്ങളോരു സംഭവം തന്നെ... ഞാൻ വീണ്ടും ചിരിച്ചു...

നിർത്താൻ, ജൂഡ് അലറി..
ഈ മുറിയിൽ ആരും ചിരിക്കരുത്... ഇത് പാപത്തിന്റെ മുറിയാണ്‌.. ഇവിടെയുയരേണ്ടത് പൊട്ടിച്ചിരികളല്ല, ആർത്തനാദങ്ങളാണ്‌... 

നീ ചോദിച്ചില്ലേ, ഇത്രയധികം കാമുകിമാരോ എന്ന്..
അതെ ഇവരെല്ലാം എന്റെ കാമുകിമാരാണ്‌,
എനിക്ക് കാമം തോന്നിയവർ..
എന്നെ നിരസിച്ചവർ, എന്നെ തഴുകി കടന്നു പോയവർ..
വഞ്ചന ഉള്ളിലൊളിപ്പിച്ച് ചതിച്ചവർ..

അയാൾ കയ്യിലെ ഭരണിയുടെ അടപ്പ് തുറന്നു...
അളിഞ്ഞ ശവഗന്ധം മുറിയിലാകെ പരന്നു, ഞാൻ മൂക്കു പൊത്തി, മനം പുരട്ടുന്ന പോലെ...
ജൂഡ് നിങ്ങളതൊന്നു അടക്കാമോ.. എനിക്കോക്കാനം വരന്നു...

ഇല്ല സുഹൃത്തേ, ഇത് അമരതയുടെ ജലമാണ്‌
ഇതിനു വേണ്ടി നിന്റെ നാസിക വികസിക്കുകയാണ്‌ വേണ്ടത്...
എന്റെ എത്രയോ നാളത്തെ തപസ്യയുടെ ഫലം...
അനേകവർഷക്കളുടെ ഗവേഷണം, മന്ത്രവാദം...
ഒടുവിൽ ഞാനത് നേടുക തന്നെ ചെയ്തു...
ലാപ്രിക്കോൾ...
ലാപ്രിക്കോൾ... അമരതയുടെ ജലം...
ജൂഡ് ഭരണി മൂക്കിലേക്കടുപ്പിച്ചു, ദീർഘമായി ശ്വസിച്ചു...
അമരതയുടെ ജലം, അമരതയുടെ ഗന്ധം... അയാൾ അട്ടഹസിച്ചു...

ഭരണിയിലെ മുടിയിഴ ജൂഡ് വലിച്ചെടുത്തു... “ഗീത” അയാൾ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു..
അല്പനേരം കയ്യിടുത്ത് തഴുകി....

ജിതിൻ നിനക്കറിയുമോ? ഇപ്പോളവൾ വികാരത്തിന്റെ പരകോടിയെ തഴുകുകയാവും...
ഒരു പക്ഷെ അവൾ കുഞ്ഞിനെ ലാളിക്കയാവാം, അലക്കുകയോ പുസ്തകം വായിക്കുകയോ ആവാം...
പക്ഷേ ഈ നിമിഷത്തിൽ അവൾക്കിനി വികാരത്താൽ പുളയുവാൻ മാത്രമേ സാധിക്കൂ...
വായിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കയാണെങ്കിൽ, കാണുന്നവർ പുസ്തകത്തെ പുകഴ്ത്തിയേക്കും,
കുഞ്ഞിനെ ലാളിക്കുകയാണവളെങ്കിൽ, ആ കുഞ്ഞു മിഴികൾ ഭയം കൊണ്ട് വികസിക്കും, അലക്കുകയോ അടിച്ചു വാരുകയോ ചെയ്യുകയാണെങ്കിൽ കാണുന്നവർ അവളെ പിഴയെന്നു മുദ്ര കുത്തും, ഭ്രാന്താണെന്നു പറയാനും മതി...
അവൾ രതിയിലാണെങ്കിൽ രക്ഷപ്പെട്ടു, ഭർത്താവെന്ന കോന്തൻ അഭിമാനിക്കും, ഭാര്യയെ രതിമൂർച്ചയുടെ പടവുകളിലേക്ക് ഉയർത്താൻ കഴിഞ്ഞ ചാരിതാർത്ഥ്യമോർത്ത്...
പക്ഷേ അതുമനുവദിച്ചു കൂടാ...
ജൂഡ് തഴുകൽ നിർത്തി,

നീയിത് കണ്ടോ? ജൂഡ് ചെറിയ
ചവണ പോലെന്തോ കയ്യിലെടുത്തു,
അത് കൊണ്ട് മുടിയിഴയിൽ ശക്തിയായി അമർത്തി...
ഹാ, ഇപ്പോളവൾ പിടയുകയാവും...
തല പിളർന്നു പോകുന്ന വേദനയിൽ അലറുകയാവും...  ഹാ...  ജൂഡ് ആക്രോശിച്ചു...
വീണ്ടും ചവണ അമർത്തി..  കണ്ണുകളടച്ച് ധ്യാനത്തിലെന്ന പോലെ അയാൾ നിന്നു, ഭീഭത്സമായ ഒരു സംതൃപ്തി അയാളുടെ മുഖത്ത് കാളിയാടുന്ന പോലെ തോന്നി...

എനിക്കു തിരിഞ്ഞോടണമെന്നു തോന്നി, പക്ഷേ കാലുകളനുങ്ങുന്നില്ല...
മതി, നിർത്ത്... നിർത്താൻ... ഞാനലറി...
എന്തിനാ ഈ വലിയ ക്രൂരത, ഒരു ജീവൻ തന്നെയല്ലേ അതും..

പേടിക്കണ്ട ജിതിൻ, ഞാനത്ര ക്രൂരനൊന്നുമല്ല...
അതു പോലെ ഈ ഭരണികളിൽ ഉള്ളവളുമാരും അത്ര നല്ലവരൊന്നുമല്ല എന്നു മാത്രം നീയറിഞ്ഞാൽ മതി..
ഈ ഗീത, അവളെന്നെ മോഹിപ്പിച്ച് മോഹിപ്പിച്ച്, ഒടുവിൽ ചണ്ടി പോലെ വലിച്ചെറിഞ്ഞവൾ...
ഇപ്പോ ഭർത്താവിനൊപ്പം സതി ചമയുന്നു... ഹാ, അയാൾ വീണ്ടും ആക്രോശം പുറപ്പെടുവിച്ചു..
മുറിയിലാകെ അത് മുഴക്കം കൊണ്ടു..
ജിതിൻ, അവഗണനയുടെ വേദന, അത് പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒന്നല്ല, അതനുഭവിച്ച് തന്നെ അറിയണം...
നിനക്കത് നന്നായറിയാം അല്ലേ..
നീ പറഞ്ഞില്ലേ, സ്മിതയെ നിനക്ക് കൊല്ലണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു എന്ന്‌..
അന്നെനിക്കുമുണ്ടായിരുന്നു മോഹം, ഗീതയെ കൊല്ലാൻ... കഴുത്ത് ഞെരിഞ്ഞ് അവൾ പിടയുന്ന സ്വപ്നം...

ജിതിൻ,നിനക്കിതാണ്‌ അവസരം, ചെല്ല് ഷെൽഫിന്റെ ഇടത്തെ അറ്റത്തേക്ക്...
ആ അത് തന്നെ ഏറ്റവും അറ്റത്തിരിക്കുന്ന...

ഞാനാ ഭരണി കയ്യിലെടുത്തു.. “സ്മിത-12/02/2003”
മനസ്സിലെന്തോ ഇരച്ചു കയറുന്നു...
ഞാനാ ചവണ തട്ടിപ്പറച്ചു...
മുടിയിഴയെ പുറത്തെടുത്തു... 
വിരനുള്ളിൽ കോർത്തു...
ശക്തിയായി വലിച്ചു...
രണ്ടായി പൊട്ടിയ മുടിയിഴയെ നോക്കി ഞാൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു...
ഇപ്പോളവൾ പിടയുകയാവും, പ്രാണൻ പോകുന്ന വേദനയിൽ...
ഹാ.... ഞാനട്ടഹസിച്ചു...
പോരാ, ഞാനത് പല്ലിൽ വച്ച് ഞെരിച്ചു....
വല്ലാത്തൊരു ശാന്തി എന്റെ മനസ്സിനെ തേടിയെത്തിയ പോലെ... ഞാൻ നെടുവീർപ്പിട്ടു...
അപ്പുറത്തുണ്ട് അനുവും അഞ്ജലിയും...
ചെല്ലെടാ ചെല്ല്...
ഞാനാവേശത്തോടെ ഭരണികൾ തിരയാൻ തുടങ്ങി..

സന്തോഷം ഒരു നിമിഷമേ നീണ്ടു നിന്നുള്ളൂ, ജൂഡിന്റെ കയ്യിലെ ഭരണിയിലെ പേര്‌ കണ്ടു ഞാൻ ഞെട്ടി..
ഉള്ളിലൂടെ ഒരൊ കൊള്ളിയാൻ പാഞ്ഞ പോലെ...

മിനി-20/05/2006..

ഇത്? ഇത്?
ഞാൻ വിക്കലോടെ ചോദിച്ചു..

അതെ നിന്റെ ഭാര്യ തന്നെയാണ്‌...
ജൂഡ് ഭാവഭേദമൊന്നുമില്ലാതെ പറഞ്ഞു..

ഞാനിടിവെട്ടേറ്റ പോലെ നിന്നു....

ഒരിക്കലുമില്ല, ഏയ്, ഒരിക്കലുമില്ല, എന്റെ മിനി അവളങ്ങിനെ ഉള്ളവളല്ല....
നീ, നീ കള്ളം പറയുന്നു....

ഞാനെന്തിന്‌ കള്ളം പറയണം ജിതിൻ? നിങ്ങളുടെ ജീവിതം തകർത്തിട്ട് എനിക്കെന്ത് നേട്ടം?
ഇതെന്റെ ലക്ഷ്യമാണ്‌ ജിതിൻ.. കുലടകൾ ഇനിയീ ലോകത്ത് അവശേഷിച്ചു കൂടാ...
നീയൊരു കാര്യം ചെയ്യ്, ഈ മുടിയിഴയെ ചവണ കൊണ്ട് ചെറുതായി അമർത്തൂ...
വീട്ടിലെത്തുമ്പോൾ നിങ്ങളുടെ ഭാര്യ സന്തോഷവതിയാണെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്കെന്നെ കൊല്ലാം, മറിച്ച് അവൾ തലവേദനയാൽ അസ്വസ്ഥയാണെങ്കിൽ അവളുടെ അന്ത്യം നിങ്ങളുടെ കയ്യാലായിരിക്കും എന്നും ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചോട്ടെ...
ജൂഡ് തുടർന്നു...
നിന്റെ പുതിയ അയൽക്കാരൻ ജോണി...
അവനെ അറിയുമോ എന്നു നീ മിനിയോടെന്നെങ്കിലും ചോദിച്ചിട്ടുണ്ടോ?
ഏയ്, ചോദിച്ചിട്ടും കാര്യമൊന്നുമില്ല.. ഇല്ലെന്നേ പറയൂ...
പക്ഷേ ഞാനവനെ പണ്ടേ അറിയും... മിനിയേയും....

ഇത് പിടിക്കൂ ജിതിൻ, ജൂഡ് ചവണ എന്റെ നേർക്ക് നീട്ടി...

വേണ്ട, ഞാൻ നിങ്ങളെ വിശ്വസിക്കുന്നു... വിശ്വസിക്കുന്നു ജൂഡ്..
ഒരുപക്ഷേ എന്നേക്കാൾ...
ഞാൻ ഭരണി വാങ്ങി, മുടിയിഴ പുറത്തേക്കേടുത്തു.. അതെന്നോട് പരിചയം പുതുക്കുന്ന പോലെ എനിക്ക് തോന്നി...
മനസ്സിലെന്തോ ഉരുണ്ടു കൂടുന്നു... ഞാനാ മുടിയിഴ കയ്യിലിട്ട് മൃദുവായി ഞെരിച്ചു...
മിനി നിന്നോടെങ്ങിങ്ങിനെയാണെനിക്ക്...
ഞാൻ പോകുന്നു ജൂഡ്... വിട...
ഞാൻ മുറിവിട്ട് പുറത്തേക്കിറങ്ങി....

മുഖത്തു വെയിലടിക്കുമ്പോൾ, കണ്ണടഞ്ഞു പോകുന്നു...
കാറ്റിനു വല്ലാത്ത ചൂട്....
പതിയെ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു...

നിമിഷങ്ങൾ അടിവച്ചടിവച്ച് പോകുന്ന പാതകൾ...
വീട്ടിലെത്തിയിരിക്കുന്നു...

മനു മുറ്റത്തിരുന്നു കളിക്കുന്നുണ്ട്...
അമ്മയെവിടെ? ഞാൻ ചോദിച്ചു..

അമ്മക്ക് ഭയങ്കര തലവേദന, അമ്മേം അമ്മൂമ്മേം കൂടി ആശുപത്രീ പോയേക്കാണ്‌, അവൻ പറഞ്ഞു...

ഉം, അച്ഛനൊന്നു കിടക്കട്ടെ, ഞാനകത്തേക്ക് നടന്നു.. മനസ്സിൽ ഭാരം കൂടുകയാണ്‌...
എന്റെ മിനി, അവളും...
കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു...

മുറ്റത്ത് പട്ട വെട്ടുന്ന ശബ്ദം കേട്ടാണുണർന്നത്...
എപ്പോഴാണ്‌ ഉറങ്ങിയത്? സമയമെന്തായി?
ഞാൻ ക്ലോക്കിലേക്ക് നോക്കി...
അഞ്ചാവുന്നു....

പതിയെ എഴുന്നേറ്റു,
മിനി പട്ട വെട്ടുകയാണ്‌,

തലവേദനയെങ്ങിനെയുണ്ട് നിനക്ക്?
ഞാനവളോട് ചോദിച്ചു...

തിരിച്ചൊരു ചോദ്യമായിരുന്നു ഉത്തരം..
തലവേദനയോ? ആർക്ക്?

നിന്റെ തള്ളക്ക്... മനസിലുറഞ്ഞ ദേഷ്യമാവാഹിച്ച് ഞാനവളെ ആഞ്ഞു ചവിട്ടി.....

അവൾ കമഴ്ന്നടിച്ചു വീണു...

പിഴച്ചവളേ, നിനക്കും വടക്കേലെ ജോണിക്കും എന്താടീ ഏർപ്പാട്?
ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോ നടക്കില്ലെടീ നിന്റെ ആഗ്രഹം.. കുലടേ...

നീ ജീവിച്ചിരിക്കാൻ പാടില്ല, നീ മരിക്കേണ്ടവളാണ്‌
താഴെ തെറിച്ചു കിടന്ന വെട്ടുകത്തിയെടുത്ത് ഞാനാഞ്ഞു വീശി...

നിങ്ങൾക്ക് ഭ്രാന്തായോ മനുഷ്യാ? മുഴക്കമുള്ള ശബ്ദത്തിൽ ആരോ പറയുന്ന പോലെ...
ചുണ്ടുകളിൽ പടർന്ന നനവിൽ ലവണരസം തിങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
എന്റെ സന്ധ്യയിൽ രജനി ചേക്കേറുകയാണ്‌...

*-*-*-*-* *-*-*-*-* *-*-*-*-* *-*-*-*-* *-*-*-*-*

ചേട്ടാ, അൽപ്രാക്സ് ടാബ്ലറ്റ് പത്തെണ്ണം...
അൽപ്രാക്സോ ? ഡോക്ടറുടെ ലിസ്റ്റെവിടെ?

അമ്മൂമ്മ പറഞ്ഞു വിട്ടതാ... ഞാൻ പറഞ്ഞു..

ആര്‌ പറഞ്ഞു വിട്ടാലും ശരി, ലിസ്റ്റില്ലാണ്ട് തരാമ്പറ്റില്ല..
പനിക്കുള്ള ഗുളികയൊന്നുമല്ലല്ലോ,ഇതൊന്നും അങ്ങിനെ കൊടുക്കാൻ പാടില്ല കേസാവും...
മോൻ പോയി ലിസ്റ്റെടുത്തിട്ട് വാ...

എന്താ പ്രദീപേ? കറുത്തു മെലിഞ്ഞൊരാൾ അകത്ത് നിന്നും കടന്നു വന്നു.

അല്ല മനോജേട്ടാ, അൽപ്രാക്സാ, ലിസ്റ്റില്ല്യാണ്ട് കൊടുക്കാൻ പറ്റില്യാന്നു പറയായിരുന്നു..

നീയാ മിനീടെ മോനല്ലേ... ആഗതൻ ചോദിച്ചു..

ഞാൻ തലയാട്ടി..

സാരല്യ പ്രദീപേ, ഇവര്‌ സ്ഥിരം വാങ്ങണ മരുന്നാ, താൻ പുതിയാ ആളായോണ്ടാ...

മോൻ കൊണ്ടക്കോളൂ, അയാൾ ഗുളികയുടെ പൊതി നീട്ടി...
പൈസ ബാക്കി വാങ്ങി ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു...

പ്രദീപേ നീയറിയില്ലേ, ആ അരവട്ടൻ ജിതിനില്ലേ, അവന്റെ മോനാ അത്...
ആ പെൺൺകുട്ടീടെ കാര്യാ കഷ്ടം...
ഓന് സംശയം മൂത്ത് വട്ടായതാന്നാ പറയണേ...
ഇന്ന് വെട്ടോത്ത്യെടുത്ത് വീശീന്നോ, ആ കൊച്ചിന്റെ കയ്യിൽ വെട്ടു കൊണ്ടൂന്നൊക്കെ കുമാരേട്ടൻ പറയണ കേട്ടു...

മരുന്നു കടക്കാരന്റെ ശബ്ദം പിന്തുടരുന്ന പോലെ...

ഞാൻ നടപ്പിനു വേഗത കൂട്ടി...... 
(അവസാനിച്ചു)

#alprax- Alprazolam is a benzodiazepine (ben-zoe-dye-AZE-eh-peen). It affects chemicals in the brain that may be unbalanced in people with anxiety.Alprazolam is used to treatanxiety disorders,panic disorders, and anxiety caused by depression.

അൽപ്രാക്സ്- മാനസികരോഗത്തിന് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരിനം മരുന്ന്....

ഉത്തരം

നീല ജീൻസ്, മഞ്ഞ ടീ ഷർട്ട്..
സുരേന്ദ്രാ, എഴുതിയോടോ?
യെസ് സർ..

അവരോട് ബോഡി താഴേക്കിറക്കാൻ പറ,
ആ, പിന്നെ ആരാ ബോഡി കണ്ടത്??

പുലർച്ചെ മീൻപിടിക്കാൻ പോകുന്ന തൊഴിലാകളാണ് സർ.
അവരാ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് വിളിച്ചു പറഞ്ഞത്...
ഞാൻ വരുമ്പോൾ മൃതദേഹത്തിന് ചൂടുണ്ടായിരുന്നു, മരിച്ചിട്ട് അധികനേരമായിട്ടില്ല എന്ന് വേണം കരുതാൻ..

എന്നിട്ടവരെവിടെ?

അവിടെയുണ്ട് സർ..

എല്ലാവരുടേം അഡ്രസും ഫോൺ നമ്പറും വാങ്ങി വക്കണം..
മൊഴിയെടുത്തിട്ട് വിട്ടാ മതി ഒക്കേത്തിനേം.

പിന്നേ ബോഡി നന്നായൊന്നു പരിശോധിച്ചേക്ക് വല്ല കുറിപ്പോ മറ്റോ കിട്ടിയാൽ...

ഓരോരുത്തന്മാർക്ക് ചാവാൻ കണ്ട സമയം...
മനുഷ്യന്റെ ഒറക്കം കളയാനും വേണ്ടി....
ഇനി വല്ല കൊലപാതകോം ആണോഡേ?
പണ്ടേ ആ ശ്രീനിവാസന്‌ എന്നോട് ചൊരുക്കാ, ഇനീപ്പൊ ഇതു കൂടിയായാൽ തൊടങ്ങും കൃത്യവിലോപത്തിന്റെ വിലാപങ്ങൾ...
ഇനിയിപ്പൊ തലവേദനക്ക് വേറൊന്നും വേണ്ട...
എസ്.ഐ, എസ്.പി ശ്രീനിവാസനെ പ്രാകുകയാണ്‌...

ഇയാളെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിച്ചോ?
യെസ് സർ, പഴ്സിൽ നിന്നും ഡ്രൈവിങ്ങ് ലൈസൻസ് കിട്ടിയിരുന്നു, അത് വച്ച് തപ്പി,
ഇവിടെ കിനാപ്പാറ എന്നൊരു സ്ത്ഥലമുണ്ട്, ഇവിടുന്നേകദേശം ഒരു  പതിനേഴു പതിനെട്ടു കിലോമീറ്റർ കാണും,
അവിടെ ഒരു സ്കൂൾ മാഷിന്റെ മകനാ, മഹേഷ്..

ഉം, ഇയാളുടെ വീട്ടിൽ ഇൻഫർമഷൻ കൊടുത്തോ?

ഇല്ല, സർ വന്നിട്ടാവാമെന്നു കരുതി....
പിന്നെ ഇത്, ഇതയാളുടെ ജീൻസിന്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും കിട്ടിയതാ...
ഞാനത് എസ്.ഐക്ക് നീട്ടി...

ഒരു പഴ്സ്, പൊട്ടിച്ച ഒരു പാക്കറ്റ് കോണ്ടം, ഒന്നൊഴികെ ബാക്കി ഒൻപതും ഭദ്രം.
ഒരു കടലാസ് കഷ്ണവും...

ഇവനിതെന്തോന്ന്, ചാവാൻ പോവുമ്പോഴും ഇത്ര കഴപ്പാ??
വെറുതെ ജനിപ്പിച്ചവരെ പറയിപ്പിക്കാൻ...
പാക്കറ്റ് എസ്.ഐയുടെ കയ്യിൽക്കിടന്ന് ഞെരിഞ്ഞു..
വായിക്ക്...
വികൃതമായ ചിരിയോടെ എസ്.ഐ കടലാസ് എന്റെ നേർക്ക് നീട്ടി...

വെളുപ്പാംകാലത്തെ മഞ്ഞേറ്റാവണം അത് കുതിർന്നിരുന്നു...
പലയിടത്തും മഷി പടർന്നിരിക്കുന്നു....

"പ്രിയപ്പെട്ട ചേച്ചിക്ക്,
ഈ അനിയനെ വെറുക്കരുത്...
പാപിയാണ്‌ ഞാൻ, പൊറുക്കാവുന്ന തെറ്റല്ല ചെയ്തതെന്നുമെനിക്കറിയാം
എത്ര ജന്മം നരകിച്ചാലാണ്‌, എത്ര പാപനാശിനികളിൽ മുങ്ങിയാലാണ്‌ എനിക്കിത് മായ്ക്കുവാൻ കഴിയുക?
ഞാനീ ചെയ്യുന്നതും ശരിയാണോയെന്നുമറിയില്ല..
എങ്കിലും വയ്യ, ഇനിയുമിങ്ങനെ നീറി ജീവിക്കുവാൻ..
ഞാൻ പോവുകയാണ്‌...
ഒരപേക്ഷയേയുള്ളൂ, ഈ അനിയനെ വെറുക്കരുത്...
ഞാൻ നിങ്ങളെ ഒരുപാട് സ്നേഹിച്ചിരുന്നു എന്നു മാത്രമറിയുക...
വിട...
ചേച്ചിയുടെ മഹേഷ്..."

പുറകിലൊരു അഡ്രസും ഉണ്ട് സർ..
മാലിനി k.m
c/o വസുമതിയമ്മ..
പാ****** വീട്,
ചിറാമൂഴി.

ഹോ സമാധാനമായി...
ചെക്കൻ സ്വയം കെട്ടിത്തൂങ്ങീതാ...
എസ്.ഐ നെടുവീർപ്പിട്ടു....

എത്രയും പെട്ടെന്ന് പോസ്റ്റ്മോർട്ടത്തിനുള്ള ഏർപ്പാട് ചെയ്യണം..
വീട്ടിലറിയിക്കാനും...
താനുണ്ടാവണം ഇവിടെ, ഒറ്റക്കിരിക്കണ്ട സുകുമാരനെ കൂടി ഇട്ടേക്കാം..
ഞാനൊന്നു വീട്ടിൽ പോയേച്ചും വരാം..
നേരം വെളുക്കണല്ലേ ഉള്ളൂ...

പിന്നെ ഇയാളെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ അന്വേഷിക്കണം, എട്ട്‌ മണിക്ക് റിപ്പോർട്ട് എന്റെ മേശപ്പുറത്തുണ്ടാവണം...
Do you understand?
യെസ് സർ...

തലയിലെ തൊപ്പി തിരികെ വച്ച് എസ്.ഐ തിരികെ നടന്നു...
ജീപ്പ് സ്റ്റാർട്ട് ആവുന്ന ശബ്ദം...

നേരം മൂന്നാവുന്നതേ ഉള്ളൂ,
നേരം വെളുക്കാൻ ഇനിയുമുണ്ട് മൂന്ന് മണിക്കൂർ...
അരിച്ചിറങ്ങുന്ന തണുപ്പ് അസഹ്യമായിരിക്കുന്നു...

സുകുമാരൻ ഒരു സിഗരറ്റിനു തിരി കൊളുത്തി...
എന്നാ തണുപ്പാ അല്യോടേ?
സുകുമാരൻ ആരൊടെന്നില്ലതെ ചോദിച്ചു.

അതെ..

എന്നാലും ഈ പയ്യന്മാരുടെ ഒരു കാര്യം...
അരിയെത്താൻ ഇനീമെത്ര ബാക്കി... അപ്പൊ അവനു അത് പോരാ...
പോയപ്പോ ആർക്ക് പോയീ...

സുകുമാരൻ പറഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരുന്നു...

ടേയ്, ഡേയ് സുരേന്ദ്രാ, ഞാനൊന്ന് വീട്ടിപ്പോട്ടെടാ...

അപ്പോ അതാണ്‌ കാര്യം, സ്റ്റേഷനീ വച്ച് കണ്ടാ തൊണ്ട അനങ്ങാത്തോനാ...
ഇപ്പഴാണ് ക്ഷേമാന്വേഷണത്തിന്റെ കാര്യം പിടികിട്ടീത്...

ഏയ് നടക്കണ കാര്യം വല്ലോം പറ സുകുമാരാ..
താൻ പോയാ പിന്നെ ഈ അനാഥശവത്തിന്റൊപ്പം ഞാൻ മാത്രാ.. ഏയ് എനിക്കൊന്നും പറ്റില്യ...
താനവിടെ മിണ്ടാണ്ടിരി... നേരം വെളുത്തിട്ട് പോയാ മതി...

ഹയ്യ, നല്ല പോലിസ്കാരൻ തന്നെഡേ...
ഇതിനു പോലും ധൈര്യമില്ലാത്ത താനെങ്ങനാടോ ഇത്രേം കാലം പിടിച്ച് നിന്നത്...
ഇപ്രാവശ്യം സുകുമാരൻ എന്റെ മർമ്മത്ത് തന്നെ തട്ടി...

അതല്ലട സുരേന്ദ്രാ, പെണ്ണുമ്പിള്ള ഒരാഴ്ച വീട്ടീപ്പോയിട്ട് ഇന്നലേ തിരികേ ലാൻഡ് ചെയ്തേ..
രണ്ടെണ്ണം അടിച്ച് ഒന്നു മൂഡൊക്കെ ആയി വന്നപ്പഴാ,ഒരു നായിന്റെ മോൻ കെട്ടിത്തൂങ്ങിക്കിടപ്പുണ്ടെന്നും പറഞ്ഞ് സ്റ്റേഷനീന്ന് വിളി വന്നേ...
രണ്ടടി വച്ചാ എന്റെ വീടായി...
ഞാൻ ശ്ശടേന്നു പോയേച്ചുമിങ്ങു വരാന്നേ...
സുകുമാരൻ പ്രതീക്ഷയോട് കൂടി എന്നെ നോക്കി...

നാശം ശരി, പോയി വാ, ധൃതിയൊന്നും വേണ്ട, വെളുക്കുമ്പോഴെക്കുമിങ്ങെത്തിയാ മതി..
ഈയൊരു കാര്യായിപ്പോയീ അല്ലെങ്കീ...
കുറച്ചു നേരത്തെ വാദപ്രതിവാദങ്ങൾക്കപ്പുറം ഞാൻ പറഞ്ഞു,
സിഗരറ്റിന്റെ വെളിച്ചത്തിനൊപ്പം സുകുമാരന്റെ മുഖവും തെളിഞ്ഞു...

ഡേയ്, നീ സുരേന്ദ്രനല്ല, മുത്താണ്‌ മുത്ത് സുരേന്ദ്രൻ... സുകുമാരൻ പോവാനുള്ള ധൃതിയിലാണ്‌...
സുകുമാരന്റെ കാലൊച്ച അകന്നകന്നു പോയി...
ഭയാനകമായ നിശ്ശ്ബ്ദത തളം കെട്ടിയിരിക്കുന്നു...

കണ്ടിട്ട് നല്ല വീട്ടിലെ പയ്യനാണെന്നു തോന്നുന്നു.. എന്നാലും ഇവനെന്തിനാവോ ഈ കടുംകൈ ചെയ്തത്?
കയ്യിലെ ടോർച്ചെടുത്ത് ഞാൻ മൃതദേഹത്തിന്റെ നേർക്ക് തെളിച്ചു...
പുറത്തേക്ക് തുറിച്ചു നില്‌ക്കുന്ന കണ്ണും നാവും...
കഴുത്തിലെ കയറടയാളം വ്യക്തമായി കാണാം..
പതിയെ ഒരു ഭയം എന്നിലാവേശിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി...
സുകുമാരനെ പറഞ്ഞു വിടേണ്ടിയിരുന്നില്ല...
ഞാൻ മനസ്സിലോർത്തു...
നല്ല ഉറക്കം വരുന്നുണ്ട്...
വല്ലാത്ത ക്ഷീണം...
ഉറങ്ങാൻ അനുവാദമില്ല, ഈ പുഴയോരത്ത് വല്ല കുറുക്കനോ നരിയോ വന്ന് ബോഡി കടിച്ചു കീറാനും മതി...
പിന്നെ സസ്പെൻഷനു കൈ നീട്ടുകയേ വേണ്ടൂ...
വെളുക്കാനിനിയും ഏറെ ബാക്കി...
മനസ്സെവിടെക്കെങ്കിലും തിരിച്ചു വിടേണ്ടത് അത്യാവശ്യം തന്നെ...
അല്ലെങ്കിലൊരുപക്ഷേ വെളുക്കുമ്പോഴേക്കും മനസ്സിനു ഭ്രാന്തു പിടിച്ചേക്കും...
ഞാൻ മൊബൈൽ കയ്യിലെടുത്തു...
ഇയർഫോൺ കുത്തി മുസിക് പ്ലെയെർ ഓൺ ചെയ്തു...
പാതി നിർത്തിയിടത്തു നിന്നും വേണുഗോപാൽ പാടുന്നു...

“എന്നോടെന്തിനൊളിക്കുന്നു നീ സഖീ,
എല്ലാം നമുക്കൊരു പോലെയല്ലേ??”

ഉറക്കം കണ്ണുകളിൽ മാടി വിളിക്കുന്നു.. ഞാൻ അപകടം തിരിച്ചറിഞ്ഞു..
മുസിക് പ്ലെയറിന്റെ ഫൊർവേഡ് കീ അമർത്തി...

“ദേവസഭാതലം രാഗിലമാകുവാൻ,
നാദ മയൂഖമേ.......”

ദാസേട്ടൻ പാടിത്തുടങ്ങി...
ഇരുട്ടിനു കട്ടി കൂടിയോ?
ഏയ് തോന്നിയതാവും...
അല്ല, ഇപ്പോഴിവിടെ വെളിച്ചം പരന്നിരിക്കുന്നു...
ഇത്ര പെട്ടെന്ന് നേരം വെളുത്തോ?
ഞാനിതെവിടെയാണ്‌?
തലപ്പാവു വച്ച മനുഷ്യർ,
വർണ്ണാഭമായ കസേരകൾ...
നടുവിൽ ഒരു മെത്തക്കിരുവശവും രണ്ടുപേർ...
ആ മനുഷ്യൻ അയാളെ ഞാനെവിടെയോ??
ചുറ്റിനും വാദ്യോപകരണങ്ങൾ, ദ്രുതമായ് ചലിക്കുന്ന കയ്യുകൾ..
അവരുടെ ചുണ്ടുകൾ അനങ്ങുന്നുണ്ട്,
പക്ഷേ നിശബ്ദത തളം കെട്ടിയിരിക്കുന്നു...
നിശബ്ദതയെ ഭേദിച്ച് കൊണ്ട് നാദം പൊഴിഞ്ഞു വീണിരിക്കുന്നു....

“സ്വാഗതം....
സന്തോഷകാരകസ്വരം, സ്വരം സ്വരം സ്വരം...
അജരവഗാന്ധാരം ഗാന്ധാരം ഗാന്ധാരം...”

അത് അബ്ദുള്ളയാണ്‌... അതെ അബ്ദുള്ള....
കാഴ്ചകൾ അവ്യക്തമാകുന്നു..
ഇപ്പോൾ അബ്ദുള്ളയില്ല,
അന്തരീക്ഷത്തിൽ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ ആ ഗാനമിപ്പോഴും അലയടിക്കുന്നു..
ഈ മുറിയിൽ ആകെ ഇരുട്ടാണ്‌...

ആദ്യമായിട്ടാണല്ലേ...
അതാ ഈ പരവേശം...
ഇരുട്ടിൽ നിന്നുമൊരു സ്ത്രീശബ്ദം...
ആർക്ക് പരവേശം??
അത് നിന്റെ തന്തക്ക്...
ഞാൻ പറഞ്ഞു...

മുറിയിൽ അരണ്ട മഞ്ഞവെളിച്ചം പരന്നിരിക്കുന്നു...
ഞാനവളെ കിടക്കയിൽ നിന്നെഴുന്നേല്പിച്ചു
അവൻ പറഞ്ഞത് പോലെ തന്നെയുണ്ട്...
നല്ല കിടിലൻ ചരക്ക് തന്നെ...
ഈ ചുവന്ന സാരിയിൽ അവൾ ഏറെ സുന്ദരിയായിരിക്കുന്നു...
എന്താ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നേ, പെണ്ണുങ്ങളെ കണ്ടിട്ടില്ലേ? അവൾ ചിരിച്ചു...
നിന്നെപ്പോലെ എത്ര എണ്ണം വഴുതിപ്പോയതാടീ ഈ കയ്യിലൂടേ...
ഞാൻ ഉള്ളിലെ പരിഭ്രമം പുറത്തു കാണിക്കാതിരിക്കാൻ ഒരു വിഫല ശ്രമം നടത്തി...
ആഹാ, എന്നിട്ടാണോ കിടന്നു വിയർക്കുന്നേ... നമ്മളിതൊക്കെ എത്ര കണ്ടതാ മാഷേ..
കള്ളി വെളിച്ചത്തായിരിക്കുന്നു...
ഞാൻ പറഞ്ഞു, ശരിയാ ഞാനാദ്യമായാ ഇങ്ങനെ...
ജാള്യതയോടെ ചിരിച്ചു.
നമ്മള്‌ ദിവസോം എത്ര എണ്ണത്തിനെ കാണുന്നതാ മാഷേ,
കോഴിയേ കണ്ടാ പിടി കിട്ടും മുട്ടയിടാറായതാണോ അല്യോന്ന്...
അവൾ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു...
ഉള്ളിലെ ജാള്യത മറക്കാൻ ഞാനും ചിരിയിൽ പങ്കു കൊണ്ടു....

ഞാനവളെ എന്റെ നേർക്കു തിരിച്ചു നിർത്തി...
പതിയെ സാരിയിൽ പിടുത്തമിട്ടു...
അവളെതിർത്തില്ല, തലകുനിച്ചു നിന്നു...
പതിയെ ഞാനതഴിച്ചു മാറ്റി...
പാവടയിലും ബ്ലൗസിലും അവൾ ഒന്നു കൂടി സുന്ദരിയായിരിക്കുന്നു...
ബ്ലൗസിനടിയിലൂടെ ബ്രേസിയർ നിഴലടിക്കുന്നു..
ആ കാഴ്ചയെന്നെ കൂടുതൽ ഉന്മത്തനാക്കി.
എന്നിലെ മൃഗം ഉണരുകയാണ്‌...
ഞാനവളെ ഇറുകെ പുണർന്നു..
പതിയെ എന്റെ കൈകൾ ബ്ലൗസിന്റെ ഹുക്കുകളിലേക്ക് നീങ്ങി...
ഞാൻ ലൈറ്റണക്കട്ടെ... അവൾ കുതറി മാറി....
മുറിയിൽ ഇരുട്ടു പടർന്നു...
തളം കെട്ടിയ നിശ്ശ്ബ്ദ്തയെ കീറിമുറിച്ച് ഉച്ഛാസനിശ്വാസങ്ങൾ പെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു...
ഒടുവിലൊരു നെടുവീർപ്പായി അത് തളർന്നു വീണു...

കുറച്ചു വെള്ളം കിട്ടുമോ? ഞാനണച്ചു കൊണ്ടു ചോദിച്ചു...
ചുമരരികത്തുണ്ട്, അവൾ പറഞ്ഞു...

ഞാൻ ലൈറ്റ് ഓൺ ചെയ്തു...
അവൾ പുതപ്പിനടിയിലേക്ക് ഊളയിട്ടു...
മുഖം പുറത്തിട്ട് പറഞ്ഞു ദാ അവിടെ..
കൂജയിൽ നിന്നും വെള്ളം ഗ്ലാസ്സിലേക്ക് പകർന്നു...
എന്റെ നഗ്നതയിൽ എനിക്ക് ലജ്ജ തോന്നിയില്ല...
പകരം അവളെ അനാവൃതയായി കാണനുള്ള മോഹമായിരുന്നു മനസ്സിലപ്പോൾ... 
ഞാൻ പുതപ്പിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു...
വിചാരിച്ചത്ര എളുപ്പമായിരുന്നില്ല അത്.. അവളതിൽ ബലമായി പിടിച്ചിരുന്നിരിക്കണം...
അത് വേണ്ട... എനിക്കതിഷ്ടമല്ല...
ഞാൻ വീണ്ടും പിടിച്ചു വലിച്ചു...
വേണ്ടെ മാഷേ... വേണ്ട...

അത് കൊള്ളലോ, പൈസ തരാനറിയാമെങ്കിൽ നിന്നെ എന്തൊക്കെ ചെയ്യണമെന്നും എനിക്കറിയാം...
പുതപ്പ് മാറ്റാനാ പറഞ്ഞേ...

അവളുടെ പ്രർത്ഥന കേട്ടാവണം മുറിയിലാകെ ഇരുട്ട് പരന്നു...

നാശം കറന്റ്‌ പോയീന്നാ തോന്നണേ...
നീയാ തീപ്പെട്ടിയിങ്ങെടുത്തേ...
ഇവിടെ തീപ്പെട്ടീം സോപ്പുപെട്ടീമൊന്നുമില്ല... വന്നു കിടക്കാൻ നോക്ക് മാഷേ...
അവൾ വിഷയം മാറ്റാനുള്ള ശ്രമത്തിലാണ്‌...
ഞാൻ കുറച്ചു നേരം അങ്ങിനെ തന്നെ നീന്നു...
പിന്നെ പതിയെ കിടക്കയിലേക്ക് വീണു...
അവൾ എന്നെ പുതപ്പു കൊണ്ടു മൂടി...
ങും ഇനി കണ്ടോ...
ഇരുട്ടിലവളുടെ പൊട്ടിച്ചിരിയുണർന്നു...
പിണങ്ങിയോ?

എനിക്കങ്ങിനെയാണു മാഷേ...
എനിക്കതിനു കഴിയില്ല...
ഇരുട്ടിൽ ചെയ്യുന്ന പാപങ്ങൾ ആരും കാണുന്നില്ലെന്ന വൃഥാവിശ്വാസത്തിൽ ആശ്വാസം കണ്ടെത്തുന്ന ഒരുവളാണ്‌ ഞാൻ...
ഇഷ്ടമുണ്ടായിട്ട് തിർഞ്ഞെടുത്തതല്ല ഈ തൊഴിൽ,
സ്നേഹിച്ചവർ വഞ്ചിച്ചപ്പോൾ നിവൃത്തിയില്ലാതെ വന്നു പെട്ടു...
ജീവിക്കാൻ വേറെ മാർഗ്ഗമൊന്നുമില്ലായിരുന്നു... പിന്നെ അത് തന്നെയങ്ങിനെ..
.
എനിക്ക് കേൾക്കണ്ട നിങ്ങളുടെ പുരാണം... എല്ലാ വേശ്യകൾക്കും പറയാനുണ്ടാകും ഈ ചീപ്പ് സെന്റിമെന്റ്‌ കഥകൾ...
മനസിൽ ചിന്ത വേറൊന്നയിരുന്നുവെങ്കിലും ഞാൻ അനിഷ്ടം ഭാവിച്ചു.

അവളത് കേൾക്കാത്ത ഭാവത്തിൽ തുടർന്നു.. 
നിനക്കറിയോ, നിന്നെ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്കാദ്യം ഓർമമ വന്നത് എന്റെ അനിയനെയാ...
വീട്ടുകാരെ എതിർത്തന്ന് വിനോദേട്ടനൊപ്പം ഇറങ്ങിപ്പോരുമ്പൊൾ അവനന്ന് ആറു വയസ്സാ, സത്യത്തിൽ കൊഞ്ചിച്ചു മതിയായിരുന്നില്ല എനിക്കവനെ...
ഇപ്പൊ ഏകദേശം നിന്റെ പ്രായം കാണൂം....

ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ ഊഷ്മളമായൊരു ബന്ധമുയർന്നു വരുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു...

അല്ലാ അപ്പോ നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം നാട്?
ഞാൻ ചോദിച്ചു...
എന്തിനാ എന്നെകെട്ടാൻ വല്ല പ്ലാനുമുണ്ടോ? ഒരു ചിന്നവീടൊക്കെ വച്ച്...
അവൾ ചിരിച്ചു..

ഏയ് അതിനൊന്നുമല്ല, ചുമ്മാ ഇത്രേം പറഞ്ഞില്ലേ ഇനി അതും കൂടി പറഞ്ഞാലെന്താ...

കിനാപ്പാറ.. അവൾ പറഞ്ഞു....

കിനാപ്പാറയോ?? ഞാനും അവിടത്ത്കാരനാ... അവിടെ എവിടെ??

അവളൊന്ന് ഞെട്ടി...
നീ?? കിനാപ്പാറ??...

അതെ കിനാപ്പാറ,  അവിടേ?

ഏയ് അവിടെയല്ല, അവൾ പരുങ്ങി..

പിന്നെവിടേ? ഞാൻ ചോദിച്ചു...
അത്, അത്.. വാക്കുകൾ കിട്ടതെ അവൾ പരുങ്ങി...
പ, പാ, പാലക്കാട്.. അവൾ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു...

നിങ്ങളേന്നോട് കള്ളം പറയുന്നു, നിങ്ങളുടെ വീട് കിനാപ്പാറ തന്നെയാണ്‌ എനിക്കറിയാം...
വാക്കുകൾക്ക് യാതൊരു വിലയുമില്ലാത്തവരാണ്‌ നിങ്ങൾ...
ഒരു നിമിഷം പറയും അനിയനെപ്പോലെയാണെന്നു.. അടുത്ത നിമിഷം അപരിചിതനെപ്പോലെ പെരുമാറും...
നീ മാത്രമല്ല എല്ലാ സ്ത്രീകളും അത് പോലെ തന്നെ...

നിന്റെ അമ്മയും? അവൾ ചോദിച്ചു..

മുഖത്തടിയേറ്റപോലെ ഞാൻ പുളഞ്ഞു.
പുലയാടി മോളേ!! എന്റെ അമ്മയെപ്പറയാൻ മാത്രം വളർന്നോടീ... ഞാനവവളുടെ കഴുത്തിൽ പിടിച്ചു ഞെരിച്ചു..

കഴുത്തിലെ പിടുത്തമയഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ചുമച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു...

നിങ്ങൾ തന്നെയാണ്‌ പറഞ്ഞത്..
എല്ലാ സ്ത്രീകളൂം...
അതോ നിങ്ങളുടേ അമ്മ പെണ്ണല്ലെന്നുണ്ടൊ??
അവൾ പറഞ്ഞു നിർത്തി..

ഞാനുത്തരത്തിനായി പരതി..

അതെ, എന്റെ വീട് കിനാപ്പാറ തന്നെയാണ്‌...
അവൾ തുടർന്നു
അടഞ്ഞ അദ്ധ്യായങ്ങൾ വീണ്ടും തുറക്കണ്ടല്ലൊ എന്നു കരുതി.
അവിടെ ഒരു മോഹനൻ മാഷിനെ അറിയുമോ? അയാളുടെ മൂത്ത മകൾ... മാലിനി...

മാലിനി!..
എന്റെ നെഞ്ചിനുള്ളിലൂടെ ഒരു കൊള്ളിയാൻ പാഞ്ഞുപോയി...
മാലിനി, അമ്മ എന്നും കണ്ണീരോടെ പറഞ്ഞിരുന്ന പേര്‌...
അഞ്ചു വയസ്സുകാരന്റെ ഓർമ്മയിലെ അവ്യക്ത മുഖം....
എനിക്ക് സമനില തെറ്റുന്ന പോലെ തോന്നി..

ചേച്ചീ!!

ഞാനൊരു തേങ്ങലോടെ വിളിച്ചു...
വാക്കുകൾ എന്റെ തൊണ്ടയിൽ പിടഞ്ഞു വീണു...

കഴിയുമെങ്കിലൊരുപകാരം ചെയ്യണം, എന്നെ കണ്ടകാര്യം ഒരിക്കലും അവിടെയാരും അറിയില്ല എന്നെനിക്ക് വാക്ക് തരണം..
നിങ്ങളിതാരോടും പറയില്ലല്ലോ അല്ലേ... അവൾ കണ്ണുനീർ തുടച്ചു കൊണ്ടു ചോദിച്ചു...

ഇല്ല ചേച്ചി, ഞാനരോടും പറയില്ല,  ഞാനരോടും പറയില്ല..
വാക്കുകൾ യാന്ത്രികമായി അടർന്നു വീണു...

ഏയ് നീയെന്താടാ കരയുന്നേ, കൊച്ചു പിള്ളാരെപ്പോലെ... അയ്യേ, മുഖത്തൊരു ചിരി വിടർത്തി ചോദിച്ചു...

ചേച്ചീ, അത്, അത്..
മോഹനൻ മാഷ്, മോഹനൻ മാഷ്, അതെന്റെ അച്ഛനാണ്‌...

നീയെന്താ പറഞ്ഞേ?? എടാ നീയെന്താ പറഞ്ഞേന്ന്??
ഒരു നിമിഷം അവൾ നിശബ്ദയായി ഇരുന്നു..
ഞാനവളുടെ തോളിൽ കൈവച്ചു...
കുട്ടുവാ ഞാൻ... ചേച്ചീടെ...
പറഞ്ഞു മുഴുവനാക്കാൻ സമ്മതിച്ചില്ല..
അവളെന്നെ ശക്തമായി തള്ളി...

ഞാൻ കട്ടിലനടിയിലേക്ക് വീണു... തലയെവിടെയോ ഇടിച്ചതിന്റെ അസഹ്യമായ വേദന...

ഞാൻ പതിയേ എഴുന്നേറ്റു.. വേച്ചു പോയി... ഭിത്തിയിൽ താങ്ങി... 

അതെ ചേച്ചി, ചേച്ചീടെ കുട്ടുവാ ഞാൻ... തലയ്ക്കലെ മോഹനന്റേം മാലതീടേം രണ്ടാമത്തെ മകൻ... മഹേഷ്....

കറന്റ് വന്നിരിക്കുന്നു..
നൂൽബന്ധമില്ലാതെ ചുമരരികത്ത് കൂനിയിരിക്കയാണവൾ...
അഞ്ചു നിമിഷം മുമ്പ് കാണാൻ ഞാനേറെയാഗ്രഹിച്ച കാഴ്ച...
ഇപ്പോഴെന്തോ എന്റെ മനസിൽ ആഹ്ലാദം പകരാൻ അതിന് കഴിയാതെ പോകുന്നു...

ഒരു നിമിഷം പരന്ന ഭയാനകമായ മൂകത ഭേദിച്ചതൊരു ആക്രോശമായിരുന്നു...

സമനില തെറ്റിയവളെപ്പോലെ അലറുകയായിരുന്നു അവരപ്പോൾ...

അവളെന്നെ വാതിലിനു പുറത്തേക്ക് തള്ളി....

ദൈവമേ, നീയെന്തിനെന്നോടിങ്ങനെ...
അവൾ തേങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു....

കട്ടിലിന്റെ സൈഡിലിട്ടിരുന്ന ടീഷർട്ടും ജീൻസുമെടുത്ത് ഞാൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി...
ഇങ്ങോട്ടു വരാൻ തോന്നിയ നിമിഷത്തെ ഞാനാദ്യമായി ശപിച്ചു...
സമ്മിശ്രവികാരങ്ങളുടെ വേലിയേറ്റത്തിൽ ഉലയുകയായിരുന്നു മനസ്സ്..
പറയേണ്ടിയിരുന്നില്ല...
മനസിൽ കുറ്റബോധം തോന്നി..
വല്ലാത്തൊരു അവസ്ത്ഥയായിരുന്നു അത്...
കൈവിട്ടു പോയതെന്തോ തിരികെ കിട്ടിയ ആഹ്ലാദമായിരുന്നു..
മനസ്സെത്ര വിചിത്രമാണ്‌...
ദൈവമേ ഞാനെന്തൊരു പാപിയാണ്‌...

ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു വഴിയിലേക്കിറങ്ങി...
വഴിയിലൊന്നും വ്യക്തമാവുന്നില്ല, തല ചുറ്റുന്നുണ്ടോ....
ഞാൻ ഹെഡ് ലൈറ്റ് ബ്രൈറ്റ് ആക്കി...
ആകെ ഒരു മങ്ങൽ.. അവരുടെ മുഖമാണെങ്ങും....
ഇല്ലാ, ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കാൻ അർഹനല്ല...
ഒരിക്കലുമല്ല...
മനസ്സിലതുറപ്പിച്ച് ആക്സിലേറ്റർ തിരിച്ചു..
കടിഞ്ഞാണില്ലാത്ത കുതിരയേപ്പോലെ ബൈക്ക് പാഞ്ഞു...
വീടെത്താറായിരിക്കുന്നു....

പെട്ടെന്നാണത് സംഭവിച്ചത്,
ബൈക്കൊന്നു ആടിയുലഞ്ഞു...
ആരോ ശക്തമായി കുലുക്കുന്ന പോലെ....
വഴിയിലാകെ വെട്ടമുദിച്ചു വരുന്നു..
ഇത്ര വേഗം നേരം വേളുത്തോ?
വെളിച്ചം ശക്തിയാർജ്ജിക്കുകയാണ്‌...

പരിചിതമലല്ലാത്ത  ഏതോ ഒരു ശബ്ദം...
ചുറ്റും കാറ്റാഞ്ഞടിക്കുന്നു....
മഴപെയ്യുന്നുണ്ടോ...

ഇപ്പോൾ ശബ്ദം വ്യക്തമാവുന്നുണ്ട്....
ഡേയ്, സുരേന്ദ്രാ, ഡേയ് കണ്ണു തൊറ... ദൈവമേ ഇങ്ങനെയൊരു പേടിത്തൂറിയെ ആണല്ലോ ഞാനിവിവിടെ ഒറ്റക്കാക്കി പോയത്...
കണ്ണു തൊറെക്കെടാ മൈ.......

സുകുമാരന്റെ ശബ്ദം....
ഡേയ്  സാറിപ്പൊ വരുമെഡേ,

മുഖത്തേക്കു ശക്തിയായി വെള്ളം വന്നു വീണു...
ഞാൻ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു കണ്ണു മിഴിച്ചു...

ആ സുകുമാരാ, നീ വന്നോ...
നേരം വെളുത്തോ?
ഞാനൊന്നുറങ്ങിപ്പോയി...

നേരം, എന്നെക്കൊണ്ടൊന്നും പറയിക്കണ്ട...

നിമിഷങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു...

നേരം ഉച്ചയാകുന്നു..
ഞാനെന്റെ വിചിത്രമായ അനുഭവത്തെക്കുറിച്ചോർത്തു...
സുകുമാരനോട് അതേപ്പറ്റി പറയുവാൻ ഞാൻ ഭയന്നു..
പറഞ്ഞാലും അവൻ വിശ്വസിക്കില്ല...

പോസ്റ്റ്മാർട്ടമൊക്കെ കഴിഞ്ഞല്ലോ,
ഞാനൊന്നു വീട്ടിൽ പോയിട്ട് വരാം...
നീ പോയിട്ട് വാ അളിയാ, സുകുമാരൻ ചിരിച്ചു..

പോക്കറ്റിൽ നിന്നും കുറിപ്പെടുത്തു...
വിലാസം മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു
വസുമതിയമ്മ, ചിറാമൂഴി...
ഞാൻ ബസ്സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നടന്നു..
അല്പനേരത്തെ കാത്തിരിപ്പിനൊടുവിൽ ബസ് വന്നിരിക്കുന്നു...

ഒരു ചിറാമൂഴി...

ഒമ്പത് രൂപ...
ഞാൻ പത്തുരൂപാ കണ്ടക്ട്ർക്കു നീട്ടി..

ബസിറങ്ങി ഞാനാ വീടിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു...

വീടിനു സൈഡിൽ ഒരു പോലീസ് ജീപ്പ് ഒതുക്കിയിട്ടിരിക്കുന്നു..
ചെറിയൊരാൾക്കൂട്ടവുമുണ്ട് വീടിനു മുന്നിൽ...
ഞാനവരെ വകഞ്ഞു മാറ്റി മുന്നോട്ട് നടന്നു..

ചുവന്ന ബ്ലൗസ്... ക്രീം കളർ പാവാട..
എഴുതിയോടോ??
യെസ് സർ....

അവള്‌ പണ്ടേ പെഴച്ചതാ, ചാവുന്നത് തന്യാ നാടിന്‌ നല്ലത്.
അല്ലേലും ഇവളുമാർക്കൊക്കെ ഇതു തന്ന്യാ ഗതി..
ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ നിന്നൊരു ശബ്ദം എന്റെ കാതിൽ വന്നു പതിച്ചു..

എന്റെ കാലുകൾ തളരുകയാണ്,
ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു...
.........................................